خوشبختی: این واژه رویایی.
خوشبختی: شوق رفتن و امید رسیدن.
خوشبختی: سرآغاز این کلام.
میدونی... خوشبخت اونیکه به خوشبختی فکر نمی کنه...
سالهای سال پرنده خوشبختی سر شاخه زندگیت میشینه و زیبایی لحظه ها رو دو چندان میکنه , تو هم سرمست از همه داشته هات... شاد... خوشبخت... مغرور...
اما بازی روزگارچه بالاو پاینی داره: عادت می کنیم به داشته ها و حسرت اونچه روکه نداریم رومی خوریم, اونچه روکه نمی شنا سیم و نمیدونیم...
میریم ... میریم که رها بشیم, خوشبخت بشیم, میریم و خیلی چیزها رو جا می زاریم , خیلی ها رو فراموش می کنیم .... باور نمی کنیم, عاشق نمی مونیم, دل می کنیم....
اما همین که پرنده خوشبختی از سر شاخه آرزوهامون پر بکشه, تازه حس می کنیم که جای اون آواز زیبا, بدجوری توی لحظه هامون خالی مونده...
راستی پرنده کوچک خوشبختی در کجای این راه انتظار رسیدمون رو می کشه؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر